de fouten die ik maakte met afvallen
Bron foto: Unsplash
Zo snel mogelijk afvallen
Ik weet het nog altijd als de dag van gisteren. Toen ik zo’n 16-17 jaar was, gooide ik eindelijk het roer om. Ik was altijd al het mollige meisje, maar op een gegeven moment woog ik 83 kilo bij een lengte van 1,75 cm. Best wel wat te zwaar dus. Ik snoepte veel en sportte niet. Ook had ik een scooter, dus naar school fietsen deed ik zelfs niet meer.
In die tijd zat ik op de middelbare school en we weten allemaal dat dat de periode is waarop je het meest onzeker en beïnvloedbaar bent. Tumblr was in die tijd nog een hele happening, dus daar keek ik vaak naar foto’s van meisjes met een – in mijn ogen – perfect figuur. Dat wilde ik ook. Ik viel 20 kg af in ongeveer 6 maanden. Dat klinkt geweldig, maar hoe ik het aanpakte was alles behalve gezond..
Ik neem je mee in de fouten die ik maakte, zodat jij ze niet hoeft te maken.
Fout 1 – een te hoog calorietekort
De meest voor de hand liggende manier om af te vallen is natuurlijk een calorietekort. Ik besloot tussen de 1000 en 1400 kcal per dag te eten. Besef even: dit is nog lager dan wat mijn lichaam nodig had om überhaupt te functioneren. Daarnaast begon ik ook met sporten, zowel in de sportschool als buiten. Daar komt fout 2.
Fout 2 – te veel cardio
Doordat ik dacht dat krachttraining vooral voor mannen was, focuste ik mij volledig op cardio. Hardlopen op de loopband, uren op de crosstrainer en flinke stukken buiten skeeleren. Oh ja, en ik werkte ook nog zo’n 30 uur per week op de broodafdeling in de Albert Heijn, waar ik continu in beweging was.
Laat ik vooropstellen: er is niets mis met cardio op zich. Als je graag cardio doet, doe het dan vooral. Ik zou echter altijd aanraden het te combineren met krachttraining.
Fout 3 – mezelf al het ongezonde verbieden
Alles wat ik zag als ‘ongezond’ at ik niet. Ik verbood het mezelf. Waar ik nu streef naar een goede balans (80 gezond/20 minder gezond), moest toen alles 100% gezond zijn. Uit eten met vriendinnen? “Nee, bedankt. Ik eet wel thuis.” Ik was zo gefocust op het afvallen, dat dat het enige was wat ertoe deed. Ik zat echt in een soort bubbel.
Gevolg van fout 1 – geen energie en geen menstruatie
Doordat ik zo’n lange tijd in een veel te groot calorietekort zat, raakte mijn lichaam uitgeput. Ik had geen energie en was altijd moe. Naar verloop van tijd werd ik zelfs niet meer ongesteld. Het menselijk lichaam kan veel hebben, dus het verliezen van je menstruatie zou wel een teken moeten zijn dat er iets niet helemaal goed gaat. Op dat moment zag ik dat echter niet zo. Ik vond het juist wel fijn dat ik lekker niet ongesteld werd. Een hele slechte gedachte.. Ik pleegde letterlijk roofbouw op mijn lichaam.
Gevolg van fout 2 – skinny fat
Het gevolg van het afvallen en mijn eindeloze cardiosessies was dat ik ‘skinny fat’ werd. Ik was heel mooi slank, maar mijn vel hing op sommige plaatsen nog best los om mijn lichaam. Als ik ook krachttraining had gedaan, had ik spiermassa kunnen opbouwen (voor hoe ver dat mogelijk was op dat enorme calorietekort), mooiere vormen gekregen en strakker in m’n vel gezeten.
Gevolg van fout 3 – eetbuistoornis
Doordat ik mezelf zo lang alles verbood wat in mijn ogen ‘ongezond’ was, kwam ik op een punt waarop ik enorme cravings kreeg naar alles dat ik mezelf had verboden. Dit mondde uit in een eetbuistoornis. Waar ik zo lang de controle had gehad over wat mijn lichaam in ging, was ik die ineens helemaal kwijt. Bij een eetbuistoornis moet je niet denken aan een zak chips en een reep chocolade in één keer opeten. Het gaat veel verder dan dat. De hele dag wilde ik alles opeten wat er in zicht was. Echt ALLES. Ook dingen die ik normaal helemaal niet zo lekker vond, als het maar eten was en het liefst zo ongezond mogelijk. Mijn dagen draaiden om alles eten wat los en vast zat. Er zat geen rem op, hoe graag ik dat ook wilde. Het is iets mentaals wat ik niet kan uitleggen. Je begrijpt het pas als je het hebt meegemaakt (wat ik echt niemand gun).
Je begrijpt dat na een tijdje alles eten wat los en vast zit, de kilootjes er weer aan vlogen. Daarnaast was ik continu opgeblazen, doordat ik veel meer at dan mijn lichaam aankon. Dat zorgde voor onzekerheid, maar ook had ik veel pijn door die opzwellingen. De sociale uitjes waar ik langzaam aan weer vaker bij was, skipte ik nu steeds weer. Ik wilde niet gezien worden en het liefst de hele tijd in bed liggen. Hopende dat het de volgende dag beter zou gaan.
Praten met een psycholoog
Het ging de volgende dag steeds niet beter. Na maandenlang struggelen met mijn eetproblemen, kwam er een breekpunt. Na een dag vol eetbuien gingen we met het gezin uit eten. Na dit etentje zat ik zó vol van alles dat ik brak en het eindelijk aan mijn ouders durfde te vertellen. Zij stuurden mij naar de dokter voor een doorverwijzing naar een psycholoog.
Zo gezegd, zo gedaan. Best een opluchting, dat ik eindelijk geholpen kon worden. Na twee sessies met de psycholoog voelde ik echter niet dat dat mij ging helpen. Ik stopte ermee. Ik kon dit zelf wel.
En dat was ook zo. Op het moment dat ik full time op een kantoor ging werken en dus meer structuur in mijn dagen had, kreeg ik mijn eetbuien onder controle. Langzaamaan raakte ik de kilo’s weer kwijt en kreeg ik weer een gezonde relatie met eten. Na 1,5 jaar kantoorbaan, ging ik aan het werk bij een webshop als orderverwerker. Daar moest ik veel lopen, waardoor ook toen de overtollige vetjes eraf vlogen. Ook brak corona toen uit, waardoor er geen sociale uitjes (lees: uit eten en veel wijntjes) waren en ik elke dag wel een stuk ging wandelen na mijn werk. Op een gegeven moment begon ik zelfs lijnen te zien in mijn buik. Wauw, eindelijk had ik dat droomlichaam van de Tumblr plaatjes!
Nu ben ik echt heel eigenwijs, dus zou ik het niet aanraden om na 2 sessies met de psycholoog al op te geven. Ik wil alleen meegeven: zit je ook in zo’n situatie? Er is licht aan het einde van de tunnel!
Bezig zijn met eten en sporten zal altijd een onderdeel van mijn leven blijven, maar zolang het op een gezonde manier is, omarm ik dit alleen maar. Ik geniet nu van iedere dag, ga bijna wekelijks uit eten zonder enig schuldgevoel en sporten? Dat zie ik als iets wat ik ‘mag’ doen, niet iets wat ik ‘moet’ doen. Zo’n 4 x per week ga ik naar de sportschool en dat is helemaal prima. Daarnaast wandel ik dagelijks met mijn hondje, dus met de beweging zit het sowieso wel goed. Maar ook op dagen dat dat even wat minder is, lig ik daar niet wakker van. Balance = key!
